II Powiatowy Konkurs Językowy

„Bawiąc uczyć”

Tytułowy konkurs, już po raz drugi, zorganizowały polonistki z Publicznego Gimnazjum nr 1 im. Obrońców Westerplatte- Monika Goryńska i Anna Sutkowska.

W konkursie uczestniczyły trzyosobowe drużyny z następujących szkół:

-Publiczne Gimnazjum Nr 1 z Barlinka im. Obrońców Westerplatte

-Publiczne Gimnazjum Nr 2 im. Mikołaja Kopernika

-Publiczne Gimnazjum z Karska

-Publiczne Gimnazjum z Pełczyc

-Publiczne Gimnazjum z Dębna im. Arkadego Fiedlera

Organizatorki w serdecznych słowach powitania życzyły przybyłym drużynom wesołej zabawy i życzliwej rywalizacji, bo konkurs jest tylko ćwiczeniem sprawności językowej. Po tym wstępie rozpoczęła się rywalizacja. Oto co zapamiętałam:

Czy ktoś, kto prosi przybyłego gościa, aby się rozpłaszczył, lub mówi, że ma siedem wujków pracujących na kopalni jest sprawny językowo? Czy można stać w kolejce za cytrynami- oczywiście, pomijając fakt, że teraz nie brakuje cytryn w sklepach, ale gdyby... to można stać po cytryny. Nie przerabia się też lektury tylko omawia. Takie i podobne „kwiatki” mieli w pytaniach uczestnicy konkursu albo:

Nazwij błąd lub wyjaśnij na czym polega:

-Ceny spadają w dół,

-Każdy medal ma co najmniej dwie strony,

-Wchodząc do domu, zadzwonił telefon.

Zadań o różnym stopniu trudności było dużo, np. Inscenizowanie dialogu, w którym trzeba wykorzystać np. wyrażenie: „Kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada” albo narysować lub zagrać bez słów tak, aby druga osoba zgadła, jakie to wyrażenie, np. „Walczyć z wiatrakami” lub „Zabić komuś klina”.

Ale to tylko parę przykładów. Ciekawy, zabawny i mądry konkurs! Nieprawdaż?

Zwyciężyło Dębno.

II miejsce Barlinek PG nr 1

III miejsce Barlinek PG nr 2

IV miejsce Pełczyce

V miejsce Karsko

Honorowy Patronat nad konkursem objął Starosta Powiatowy Andrzej Potyra fundując puchary dla drużyn, które zajęły I,II i III miejsce. Nagrody i dyplomy za udział dla wszystkich uczestników ufundował  Burmistrz Barlinka Zygmunt Siarkiewicz.

Komisja konkursowa:

Blezień Alicja,

Filipińska Urszula,

Drwięga Jadwiga,

która musiała uważać, bacznie śledzić i być sprawiedliwa, co nie przeszkadzało jej bawić się językiem polskim i  uczyć, bo tego nigdy za wiele i zawsze się przyda.

                                                                        Jadwiga Drwięga